Öyle bir çıkıyorsun ki karşıma.
Gördüğüm an diyorum evet bu o.
Bu defa herşey çok farklı olacak.
Ama yine…
Öyle güzel dinliyorsun ki beni, gözlerin gözlerimin içinde.
Diyorum ki o beni gerçekten anlıyor.
Zamanla kaymaya başlayınca gözlerin beni dinlerken başka yerlere.
Diyorum ki yine…
Öyle bir sarılıyorsun ki bana her gördüğünde.
Diyorum ki o beni gerçekten arzuluyor.
Zamanla dolaşmaya başlayınca ellerin bedenimde isteksizce.
Anlıyorum ki yine…
Öyle güzel hayaller kuruyoruz ki seninle.
Diyorum ki bu defa her çok güzel olacak.
Zamanla teker teker bana geri dönmeye başlayınca hayallerimiz, boyunları bükük sensiz bir şekilde.
Kabulleniyorum yine…
Neden hep,” ilk başlarda birbirimizin neleri sevdiğine odaklanırken, zamanla birbirimiz de bizi tedirgin eden şeylere odaklanırız” diye soruyorum kendime.
Bunu tersine çevirebildiğimizde bizim için herşeyin çok daha farklı olacağını bilmenin üzüntüsüyle.
Her seferin de biraz daha yorgun, hiç istemeye istemeye...
En başa dönüyorum yine…
Sessizce kendime...
25 Temmuz 2008
Haşim A.
2 yorum:
Neden hep,” ilk başlarda birbirimizin neleri sevdiğine odaklanırken, zamanla birbirimiz de bizi tedirgin eden şeylere odaklanırız” ....
sahi neden????neden özene bezen yaptigimiz birseye yine ilk baltayida biz vururuzki?
kimbilir belkide bütün nedenlerimize yaniti,bir sonraki yada bir önceki yaziniz yani""Duygusal Aritmetikt""veriyordur...icimizdeki virüs yani :)
Herkesin cevabı kendi içinde değil mi? Ben sadece benimkileri biliyorum. Saygılarımla:))
Yorum Gönder