Hayatın kıyısında, kendimin dışında...

 

Nedense, izleyiciyim hep…

Sadece izliyorum, gözlerimin önünden geçip gitmekte olan gerçeklikleri…
Hep dışındayım dünya sahnesinde sergilenmekte olan o büyük gösterinin…
Bilerek, isteyerek gösterinin dışında bırakıyorum kendimi…
Sadece gözlemliyorum, olanlara duygularımı sunmak dışında bir şey yapmıyorum…

Kafam karıştığında, onu da başkalarının söyledikleriyle bastırmaya çalışıyorum…
Benim için hayat sanki bir alışkanlık, aynı yalanların hep birlikte tekrarından ibaretmiş gibi.

Bir taraftan da düşünüyorum!

Acaba;
Benim yaratıcı olma kapasitem…
Düşünsel özgürlüğümü koruma isteğim…
Hayattan keyif alma yeteneğim…
Hayatıma sahip çıkmak için göstereceğim direnç…

Bu yüzden mi azalıyor sürekli?

Haşim Arıkan

Fotoğraf: Unsplash / Mark Timberlake