Düşünüyorum!
İnsanın geçmişle işi bir gün bitebilir mi?
Geçmiş insanı bir gün özgür bırakabilir mi?
Unutmak insanın geçmişle ilişkisini sona erdirebilir mi?
Düşünüyorum!
Zihnimden bana sürekli seslenen o insanlar bir gün bana artık seslenmekten, hayatıma yön vermekten kendi kendilerine vazgeçebilir mi?
Geçmişten bana sürekli ok atan o anılar bir gün kendiliğinden ellerindeki yayları bırakabilir mi?
Geçmişin zihnimdeki yankıları bir gün kendiliğinden ansızın kesilebilir mi?
Geçmişin zihnimdeki yankıları bir gün kendiliğinden ansızın kesilebilir mi?
Düşünüyorum!
İnsan geçmişini, bir bavula doldurup geçmişe fırlatabilse, geçmişinden kurtulabilir mi?
O zaman acaba bugün sahip olmaktan mutlu olduğu neleri de, fırlattığı o bavuldakilerle birlikte kaybederdi?
Düşünüyorum!
Bugünün gerçekliği tek ve hiç değişmez mi?
Yoksa benimle birlikte o da sürekli, sonsuz kere değişebilir mi?
Belki de önce, geçmişin deneyimlerinde uykuya dalan ben’leri artık uyandırıp, gördükleri o kötü rüyanın sona erdiğine kendimi inandırmam, kendim karşısında artık utanmadan yaşamayı öğrenmem gerekli!
Eğer ben mutlu olmak için hazır değilsem, kim beni mutlu edebilir ki?
Eğer ben almayı öğrenemiyorsam, hayat bana neyi, nasıl verebilir ki?
Haşim Arıkan
Fotoğraf: Unsplash / Kavin Turcios
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder