Yalnızım diye düşünme, kendimle vakit geçiriyorum diye düşün!

Yalnızlık…

Kimimizin kişisel tercihi.
Kimimizin belki mecburiyeti, belki de mahkumiyeti!

Kimilerine göre bir mahrumiyet, bir zaaf!
Kimilerine göre zaman zaman yaşanması gereken büyük bir keyif, bir lüks!

Peki ya sen!

Sen yalnızlığı nasıl bilirsin?
Sever misin onu?
Zaman zaman onu tercih edenlerden misin?

Kaçınılacak bir durum mudur senin için yalnızlık, yoksa gizli bir krallık mıdır?
Çok mu gürültülüdür senin yalnızlığın, kafanı çok mu şişirir, başını çok mu döndürür?

Yoksa yalnızlığın seni daima kendi içindeki o özel mabede mi götürür?

Düşünüyorum, kendimi kendimden kurtarabilmek için!

Düşünüyorum.
İnsanı, insan olmayı, bir insan olarak, bir hayat yaşamayı…

Düşünüyorum.
İnsanın doğduğu coğrafyayı, hayatla tanıştığı andaki yaşam koşullarını, ferdi olduğu aileyi, sosyal topluluğu…

Düşünüyorum.
Bir insan olarak hayatta; seçebildiklerimizi, seçemediklerimizi, kabullendiklerimizi, karşı koyabildiklerimizi, red edebildiklerimizi, değiştirebildiklerimizi…

Sevgi insanın karşısına rastgele mi çıkar, insan aradığında mı onunla karşılaşır?

Bazen düşünüyorum!

Ben harekete geçmek için neyi bekliyorum ?

Çaresiz olduğum için mi onu bekliyorum,

Onu beklediğim için mi böyle çaresizim!
Bulamıyorum!

Bazen birini arıyorum!
İçinde eriyip tamamen yok olacağım, kendimden kurtulacağım birini…

Yaşam birbirimize karşı oynadığımız bir oyun mu?

Kimin hikayesi birlikte rol aldığımız bu hikaye?
 
Kim kimin hikayesinin misafiri?
 
Düşünüyorum!
Az önce bana sorduğun o soru!
Hangimiz için soruldu?
 
Verdiğim o yanıt kim için verildi?
Sorduğun o soruyla benim ilişkim neydi?

Hissedilmiş olan neyse yaşanmış olan odur!

 

Acaba kendimize karşı ne kadar dürüstüz? 

Kaçımız zayıf, güçsüz olduğumuz yönlerimizi cesurca kabullenip, onları sahiplenebiliyoruz?
Kaçımız yaralarımızın, hassas noktalarımızın, ilişkilerimiz aracılığıyla farkına varıp, onları iyileştirmeye çalışıyoruz? 
 
Oysa o yaralarımız, hassas noktalarımız değil mi, bizi diğer insanlara karşı duyusal ve tepkisel yapan? 
İnsanların davranışlarını, yaşananları bize kişisel algılatan…
 
Esas hikaye konuştuklarımızda değil, sakla(n)dıklarımızda gizli!

Onunla aynı hatayı paylaştığını fark etmiyor musun?

O, sürekli sorumluluklarından kaçıyor!
Sen ise, bütün sorumlulukları hiç düşünmeden üzerine alıyorsun…

O, hiç bir zorluğa tahammül etmek istemiyor!
Sen ise, her şeye tahammül etmeye hep hazırsın…

O, duygularına ne pahasına olursa olsun pay tanıyor!
Sen ise, duygularını her yaşadığın sorunda feda etmekten kaçınmıyorsun…

O, bencil olduğu için düşünmüyor!
Sen ise, kötü olduğuna inandığın düşünceleri sürekli kafandan kovuyorsun...

Onunla aynı hatayı paylaştığını hiç fark etmiyor musun?

Aynı hatayı senin daha soylu bir şekilde işlemen neyi değiştirir ki?

Okuduğun o kitapların, yazıların satır(ara)larında acaba kimi, neyi arıyorsun?

Düşünüyor musun hiç?

Okuduğun o kitapların, yazıların satır(ara)larında acaba kimi, neyi arıyorsun?
Kim baksın, sana ne söylesin istiyorsun o satır aralarından?
Yaşarken kaçırdığın, ıskaladığın şeyleri mi arıyorsun o satırlarda?
İçinde eksik, yarım kalmış cümleler, an’lar mı tamamlansın istiyorsun o satır aralarında durduğunda?
Yoksa hayat seni korkuttuğu için, hayatı sana o satırlar mı öğretsin istiyorsun?

Hangi kitaba, hangi yazıya içinde hangi duyguyu bulmak umuduyla uzanıyor acaba elin?

Yaşadığını kanıtlamak için, var olman tek başına yeterli mi?

 

Farkında mısın?

Varlığınla hayata her gün yeni gerçeklikler armağan ediyorsun!

Düşüncelerin, duyguların, bir eyleme dönüşüp, dünyanın bir gerçeği haline geliyor.
Onlara tanık olan hafızalara sızıyor. 

Hafızaların aynasından hayatlara yansıyor.

Her sözün, her eylemin, yeni düşünce ve davranışlar için bir kaynak.
 
"Memnun musun yaşadıklarından?"

"Hayata yayılan yankılarından?"

Yaşadığım onca şeyi, bir başkasına benzemek için yaşamadım!

Kendinden başka kimseye benzemek istemediğine karar verdiğinde başlıyor her şey!
 
“Ben kimim?” sorusu, kendi cevabını aramaya başlıyor!
Gerçekte kim olduğunun bilincine varmak, kendin hakkında daha fazla aydınlanmak istiyorsun!
 
Senin hakkında hiçbir şey bilmeyen ama senin için neyin en doğru olduğunu çok iyi bil­diğini iddia eden kolektif sistemin, sen hayatın içinden geçerken sana yükledikleri seni tatmin etmiyor!

Nelerden sürekli kaçar insan? Kaçmayı kurtulmak sanarak!

 

Acıdığı yerden mi acıtır hep insan?
Canı çok acımış olanlar mı başkalarının canını acıtır? 
 
Kendine yaşatılanları mı başkasına yaşatır insan?
Karşısındakine yaşattığı o duygular, hep kendi repertuarından mıdır?

Yaşadığını yaşayana daha mı yakın hisseder kendini insan?
Birbirini yaralarından mı tanır? 
Birbirine acılarından mı dokunur? 
Hep o dokunduğu noktadan mı birbirine dolanır, birbiriyle karışır?