Yaşadığını kanıtlamak için, var olman tek başına yeterli mi?

 

Farkında mısın?

Varlığınla hayata her gün yeni gerçeklikler armağan ediyorsun!

Düşüncelerin, duyguların, bir eyleme dönüşüp, dünyanın bir gerçeği haline geliyor.
Onlara tanık olan hafızalara sızıyor. 

Hafızaların aynasından hayatlara yansıyor.

Her sözün, her eylemin, yeni düşünce ve davranışlar için bir kaynak.
 
"Memnun musun yaşadıklarından?"

"Hayata yayılan yankılarından?"

Yaşadığım onca şeyi, bir başkasına benzemek için yaşamadım!

Kendinden başka kimseye benzemek istemediğine karar verdiğinde başlıyor her şey!
 
“Ben kimim?” sorusu, kendi cevabını aramaya başlıyor!
Gerçekte kim olduğunun bilincine varmak, kendin hakkında daha fazla aydınlanmak istiyorsun!
 
Senin hakkında hiçbir şey bilmeyen ama senin için neyin en doğru olduğunu çok iyi bil­diğini iddia eden kolektif sistemin, sen hayatın içinden geçerken sana yükledikleri seni tatmin etmiyor!

Nelerden sürekli kaçar insan? Kaçmayı kurtulmak sanarak!

 

Acıdığı yerden mi acıtır hep insan?
Canı çok acımış olanlar mı başkalarının canını acıtır? 
 
Kendine yaşatılanları mı başkasına yaşatır insan?
Karşısındakine yaşattığı o duygular, hep kendi repertuarından mıdır?

Yaşadığını yaşayana daha mı yakın hisseder kendini insan?
Birbirini yaralarından mı tanır? 
Birbirine acılarından mı dokunur? 
Hep o dokunduğu noktadan mı birbirine dolanır, birbiriyle karışır?

Hiç dile getirilmeyen şeyler yok mu sayılır?

 

Çok şey söylemek gelir içinden, ama sen hiç birini dile getiremezsin…
Gitmek gelir içinden, ben gidiyorum diyerek arkanı dönüp de yürüyemezsin…

Çığlıklar atar, çırpınır için, ama sen etrafına sanki her şey yolundaymış gibi gülümsemeyi seçersin…
 
Hissettiklerini sürekli gölgeler,
Duygularını düşüncelerinle sürekli bastırırsın.
Her geçen gün, gerçek duygularını gizlemekte biraz daha ustalaşırsın.

Çok geç alıştım ben yaşamaya!

Hayatın, neyi-neden yaşadığımın anlamını çözmek, kendimi keşfetmek isteyen benken! O büyük anları yaşayan, acılarını çeken, üzülen, mutsuz olan, korkan, endişelenen benken!
Neden hayatı(mı) yorumlayacak birilerine duyduğum bu ihtiyaç?
 
Hayatı(mı) benim yerime yorumlayacak biri gerçekten var olabilir mi ? 
Zihnindeki düşüncelerin, kendi geçmişinin filtresinden süzülebilenlerinden başka, bana ne söyleyebilir ki?

Kimse için hazır bir yol yok! Hepimiz yürüyerek kendimize bir yol yapıyoruz.

Bir gün, dünya ile arasındaki o güçlü ilişkisinin hayatını nasıl etkilediğini fark edip de dönüp kendine bakmaya başladığında, değişmeye başlıyor insanın içinde bir şeyler.

Dünyayı keşfederken, dünyaya varlığını kanıtlamak için büyük bir mücadele verirken o kadar çok uzaklaşıyor ki kendinden, kendini yeniden görmek, fark etmek heyecanlandırıyor onu!

Uyanmaya başlıyor insan!

Okuduğu bir kitabın ya da yazının içindeki hangi duygunun kilidini açacağını kestiremez ki insan!

 

“Tenhalığı seviyorum.” diyor… 
“Yalnızlığı seviyorum.” diyorum!
 
“Sık görüşülmeyen ama bağı da koparılmayan dostluklar.” diyor…
“Az ama güvenilir, gerçek dostlar.” diyorum!
 
“Sakin mekanlar.” diyor…
“Doğa.” diyorum!

Yaşayamadığın hayat hızla akıp giderken, sen de bir kenarda öylece durmuyor musun?

Bakışların öyle derin ki, sanki yaralarımı, senden saklamak için üzerime giydiğim tüm imajları yırtıp açıyor, beni tüm cesaretsizliğimle, korkularımla, zayıflıklarımla, sevgi açlığımla görüyormuşsun gibi…

Ama ben….

Senin karşında böyle, tüm duygusal çıplaklığımla duramam ki!

Korkarım beni böyle görürsen, beni;
İstemeyeceğinden,
Sevmeyeceğinden,
İnciteceğinden,
Yaralayacağından.
Hiç beklemediğim anlarda senden gelebilecek darbelerden…

Dünü değiştirecek bir yarının yaklaştığını, bugünden kim kestirebilir ki?

 

Zaman değişiyor…
Ben değişiyorum.

Değişerek kendimi mi inkar ediyorum?
Yoksa özüme geri mi dönüyorum?

Kimdim ben?
Şimdi kim oluyorum?

Hangi ben’e güvenmeliyim düşünüyorum?

Ona yüklediğin anlam, belki de senin ona ihtiyacın kadardır!

Sana yaşattıklarımdan dolayı belki hala canın yanıyor.

Belki de artık benden nefret ediyorsun!

Kendi kendime düşünüyorum da!

Ben gerçekten bunu mu hak ediyorum?

Lütfen kabul et!
Ben senin hayatına izinsiz girmedim.
Girmeme, hayatında bir süre konaklamama sen müsaade ettin.
Sen de, bu ilişkide payına düşecek ne varsa benimle birlikte yaşamayı seçtin.
Yaşadın. Yaşattın.
Keşfettin. Keşfettirdin.