Hatırlamak için hafızam var, peki unutmak için neyim var?

Kendimize geçmişin merceğinden bakınca acaba neleri kaçırıyoruz?
 
Geçmişimiz yüzünden neleri görmeyi seçip, neleri görüş alanımızın dışında bırakıyoruz?
 
Geçmişteki ben ile bugünkü ben’i bir araya getirip, onları iç içe geçirip, kendimizi bir türlü tamamlayamadığımız için mi, farklı insanlarla, farklı zamanlarda, döne, döne hep aynı hataları tekrarlayıp, hayatımızı bir sarmala dönüştürüyoruz?
 
Bakmaya şartlan(dırıl)dıklarımız yüzünden göz ardı ettiğimiz yerlerde mi yoksa, aradığımız o hayat?

Hayatımızın ilk dönemlerinde, benliğimizin başkaları tarafından işgal edilen yerlerini savunamayıp, onlara teslim ettiğimiz için mi kendimizi hep eksik hissediyoruz?

Kaçınmaya çalışırken yaralandığımız mücadelelerin izleri mi, o bakıp da görmek istemediklerimiz!
 
Bugün, kendi kendimizin ebeveyni olmayı reddettiğimiz için mi hayatı ebedi bir çocuk olarak korkarak yaşayıp, yalnızken bile kendimizi, kendimizin başına nöbetçi bırakıyoruz!
 
Haşim Arıkan

Fotoğraf : Unsplash / Chris Buckwald