Zihnin kışında kaybolmak mı, kendi baharını yaratmak mı?

Kimi zaman soğuk bir kış mevsimi gibi hissettirir sana kendini hayat.

Eski, senin için artık sona ermiş, eskinin yükünden kurtulan yorgun ruh, yeniden canlanabilmek için sanki bir süreliğine kış uykusuna çekilmiştir.

Yeni olansa henüz varlığını sana hissettirememiş, senin için yeni bir olasılığına dönüşebilmek, sana kendini gösterebilmek için zamanını beklemektedir.

Sen fark etmesen de aslında her soğuk kış, ardından gelecek olan baharın tohumunu da taşır her zaman içinde…

Ve sonunda o gün, bir gün mutlaka gelir.

Ruh yattığı o kış uykusundan uyanmak için harekete geçtiğini sana hissettirir. 

Anlarsın ki senin için ekinoks zamanı gelmiştir.

Bir bahar meltemi eser eski düşüncelerinin arasında, onları hareketlendirir, yeni düşünceler uzaklaşan gri bulutların ardından kendilerini sana gösterir, zihnin karanlık bir odasından içeriye yeni düşüncelerinin ışıkları dökülür…

Yenilenebilmen için önce eskinin sona ermesine müsaade etmen, 

Yeniden canlanabilmen, bugününü bereketlendirebilmen için, eskinin dönüşüp, eriyip, hayatla bütünleşmesine, bugünün gübresi olabilmesine izin vermen,

Gerektiği, 

Yaşayarak öğrendiğin bir gerçeğe dönüşür…

Hayatındaki her şeyin, her zaman, sadece senin zihninde vuku bulduğu, 

Her neyi, hangi mevsimde yaşarsan yaşa, hepsinin yaratanının, tadını çıkaranının ve en sonunda onu yok edeninin,

Her zaman sadece sen olduğu gerçeği, seninle yüzleşir…

Ve en sonunda bir gün fark edersin ki, bir yaşam boyu her insanın zihninden mevsimler durmaksızın birbiri ardına gelir geçer, sen bir ruh halinden diğerine sürekli seyir edersin… 

Bazen düşüncelerinle sırılsıklam ıslanır, çamurlara bulanır, üşür, bazen düşüncelerinle yıkanır, temizlenir, serinlersin…

Hayatında mevsimler değiştikçe sen de olgunlaşır, büyür, çoğalır, zenginleşirsin...

Haşim Arıkan

Fotoğraf: Unsplash / Maria Oleacu