4 Aralık 2012

Geçici olanın içinde, kalıcı olan...


Düşündün mü hiç?

Acaba sen, gerçek seni ne zaman ve neden terk etmeye başladın?
Kimler kopardı, seni senden?
Her geçen gün seni kendinden biraz daha uzaklaştıran yola seni kimler çıkardı? Kimler seni bugünlere taşıdı?
Kimler öz benliğinin yeterince iyi olmadığına, kendi ruhunun sana yetemeyeceğine seni inandırdı?
Sevilmek için, içinden gelenler dışında başka bir şeyler de daha yapman gerektiği yalanıyla seni kimler kandırdı?

Düşündün mü hiç?

İlk ne zaman vazgeçtin içinden geldiği gibi yaşamaktan?
Kendini açıkca ortaya koyup, ben buyum diyebilme cesaretini ilk ne zaman yitirmeye başladın?
Kendi ışığının seni yeterince aydınlatamayacağına seni kimler inandırdı?
Kim aradığın doğruların, gerçeklerin, senin değil de başkalarının içinde saklı olduğu yalanıyla seni kandırdı?
Dışarıdaki dünyanın içindeki dünyadan daha gerçek olduğuna seni kim inandırdı?

Biliyor musun?

Kendimizden her ne sebepten dolayı, her kim yüzünden, her ne kadar uzaklaşırsak uzaklaşalım, nasıl bir hayat yaşıyor olursak olalım, içimizde kaynağı biz olan, bizden başka hiçbir kimsenin bize veremeyeceği bir kıvılcım hep vardır. O küçük kıvılcımdır bizi her koşulda ayakta tutan ve günü geldiğinde, kendimizi artık hazır hissettiğimizde, zaman içinde uzaklaştığımız “ben” e, bizi yeniden yakınlaştıran.

Kendimizi özgür, mutlu, huzurlu hissettiğimiz, içimizdeki saklı cennete bizi ulaştıran...

7 Ağustos 2011
Haşim Arıkan


Fotograf: The Bourne Ultimatum

6 yorum:

cecil dedi ki...

içimden geldiği gibi yaşamaktan vazgeçeli çok uzun zaman oldu da .. içimdeki benden hiç uzaklaşmadım ..
içim inanıyor mucizelere ,herşeye rağmen..

Parpali dedi ki...

Asıl eksiklik, eksik oldugumuzu düşünmekti.
asıl eksiklik,çareyi baskasinda aramakti.
diyor Can Dündar. Aklıma geldi yazını okuyunca.

novella / विश्व dedi ki...

belki de doğrusu "ben"den uzaklaşmaktır... "ben"den geçip O'na varmaktır. kıvılcımın O olduğunu bilmektir. belki...

HissizPinokyo dedi ki...

mükemmel.. daha uygun bir kelime bulamıyorum. üzerinde uzun uzun düşünülebilecek bir yazı. çok derinlere dokundu.

suve dedi ki...

arada bir bu yazıyı okuyup, hatırlamalıyım bunları sanırım :-) çok güzel...

Sis dedi ki...

İçimdeki "ben"den hiç vaz geçmedim ki ben. Bana 2 kocaya, bir babaya ve çok dost taklidi yapan insana mal oldu. Ama içimdeki ben benle mutlu ve huzurlu.
Çok güzel bu yazınız.