Ne duymak isterdiniz onlardan?

İlk sevgili Dost Can Deniz’in bir yazısında okumuştum bu soruyu. Sonrasında da "Ayn Rand" in “Atlas Silkindi” isimli kitabını okuduğumda bir kez daha çıktı, doğal olarak karşıma. Şunu soruyordu Ayn Rand;

“Eğer öldüğünüzde, sizden önce yaşamış o bütün büyük insanlar, fark yaratmış büyük beyinler tarafından karşılansaydınız, ne duymak isterdiniz onlardan?”

Siz de bir düşünün isterseniz, Ayn Rand’in cevabını size söylemeden, onun verdiği cevap üzerine tartışmadan önce. Düşünün... Hayal edin... Atatürk, Freud, Nietzsche, Einstein, Fatih Sultan Mehmet, Mevlana, Newton, Edison, Mikao Usui, Eflatun, Socrates, Karl Marx , Osho, Büyük İskender, Hacı Bektaş Veli, .......... hepsi kapıda ve sizi karşılıyorlar. Onlardan ne duymak hoşunuza gider, size ne derlerse çok mutlu olursunuz?

Tamam mı? Verdiniz mi kararınızı? Evet. Sözü daha fazla dolandırmadan açıklıyorum Ayn Rand’ın cevabını.

“Aferin evlat, iyi iş çıkardın!”

Nasıl bir cevap?
Beğendiniz mi bu cevabı?
Sizce tatmin edici mi?
Nasıl hissedersiniz kendinizi, onların ağzından bu cümleyi duyduğunuzda?
Gözleriniz mi dolar?
Duygulanır mısınız?
Çok mutlu olur musunuz?
Yoksa ne demek istediklerini anlayamaz mısınız o an?
Nedir ki “iyi iş çıkarmak”?
Var mı kafanızda oluşturmuş olduğunuz böyle bir tanım?

“İyi iş çıkarmak”???

Bu dünyada nasıl yaşarsanız, iyi bir iş çıkarmış olursunuz ki?
Ya da onların iyi bir iş tanımından ne anlıyorsunuz?
Bugün neleri bilinçli olarak, iyi iş oldukları için yapıyorsunuz?
Ya da tersi bir ifadeyle; bugün nelerden bilinçli olarak iyi iş olmadıkları için kaçıyorsunuz?
Yaşamınızda ki değerleriniz, prensipleriniz neler?
Şu an elinizden gelenin en iyisini yaptığına inanıyor musunuz?
Hadi, bugüne kadar yaşadığınız hayata bir kez daha göz atın, bir kez daha düşünün.
Gururla, göğsünüzü gere gere, gönül rahatlığıyla “ben iyi bir iş çıkarmışım arkadaş” diyebiliyor musunuz?
Yoksa, söz konusu olan şey yaşanmış bir hayatsa “iyi iş çıkarmak” tanımını, anlamsız ve gereksiz mi buluyorsunuz?

17 Mart 2009
Haşim A.