24 Mart 2009

Zamansız zaman...

Zamansız bir zamandı yaşanan.
Ne kadar tutmaya çalışırsan çalış, parmaklarının arasından sessizce kayan.
Ne bir başlangıcı, ne de bir sonu olan.
Bazen çaresiz kalakalıyor insan.
Donup kalsın istiyor hayat.
Yaşanmayacaksa eğer hiç başlamadan.
Sana doğru mu yaklaşıyor, yoksa senden mi uzaklaşıyor hiç anlamadan.

Zamansız bir zamandı yaşanan.
Gücünü ne geçmişten alan.
Ne de gelecek hayallerinde kendine bir yer bulan.
Bazen çaresiz kalakalıyor insan.
Donup kalsın istiyor hayat.
Onun bir kalp çarpıntısı mı, yoksa ince, derin bir sızı mı olduğunu hiç anlamadan.
İçine hiç düşmeden, içinden çıkmak için bir çıkış kapısı bulmaya çalışmadan.

Zamansız bir zamandı yaşanan.
Ne bir adı olan, ne de hiç yaşanmamış varsayılan.
Bilinmezin çekiciliğinde, ulaşılmazın mükemmelliğinde olan.
Ne “biz” denilebilecek kadar çok, ne de “ben” diyebilecek kadar yalnız olan.
Bugüne kadar yaşananların hiç birine uymayan, sadece sana ait olan.

05.02.2008
Haşim A.

2 yorum:

Filiz Benera dedi ki...

İleri giden ve geri kalan saat, hangisi olursa olsun zamanı doğru göstermez.
Bir kere ayar bozulmuştur. Her iki olasılıkta da bir yerlere vaktinde ulaşamaz insan.
Ya fazla erken gitmiştir ya da geç kalmıştır...
Boşa vakit kaybı. Biran önce farkedip saatleri ayarlamanın vakti..
Gün bu gündür. Zaman en kıymetli hazinelerimizden biri.
Kıymetini bilelim..

malikocas dedi ki...

bazen hatalarımın tek nedindir zaman çok sabırlı olmamın beklememin bedilinin ağır olduğu anlardır oysa ertelenmemiştir hiç bir şey. çoğunlukla ise ben zamanın içinde değilde zaman benim içimden akıp gidiyor sanki fakat yol bitmiyor hiç.

Ne mene bir şey zaman bende çıkamıyorum içinden....