Acaba insanın görmesi, yaşaması gereken şeylerin de bir sınırı mı var?
İnsan bazı şeyleri hiç düşünmemeli, onları araştırmamalı, sorgulamamalı, hiç öğrenmeye çalışmamalı mı?
Beyninin içinde dolanan o kelimelerin, kendilerini biçimlendirerek, düzgün mantıklı cümleler haline gelmelerine hep engel mi olmalı?
Onları hissetse, bilse bile, onlarla hiç yüzleşmeden, onları hiç dile getirmeden, onları yok etmeye mi çalışmalı?
Acaba, insan kendi huzuru ve mutluluğu için bazı konularda çevresine karşı üç maymunu mu oynamalı?
17 Eylül 2008
Haşim A.
4 yorum:
beyın susmadıkça bazı ''an'' lamamız gereken seylerı belkı de hıc duyamayacagız ve göremeyecegız. beynımızın ıcınde bırseyler herzaman vardır.
Sizce beyin sadece yaşadığını an'a odaklandığında, geçmiş ya da gelecek hakkında yorumda bulunur mu? Yoksa sadece yaşadığı an'a dair mi konuşur? Sevgilerimle:))
an da kalmanın anlamı zaten gecmis ve gelecek te yasamamak demek degıl mı?? an da kalmak kolay degıl..cok farkındalık gerektıren bır sey.
sevgıler:=)
Ama insan isterse inanırsa yapabilir değil mi? Göge doğru sıçramak lazım belki ellerimiz gökyüzüne deymez ama hiç olmazsa ayaklarımız yerden kesilir. Çok teşekkürler isimsiz:)) Sevgi ve saygılarımla
Yorum Gönder