Zaman belki biraz hain ve acımasız, belki de suçsuz ve günahsız. Herkes ona algıladığı kadarıyla bir tanım yüklemeye çalışıyor ama o son derece umarsız bir vaziyette akmaya devam gidiyor.
Düşünüyorum da hep şikayetçi olduğumuz bu zaman, bizi bir şeyden uzaklaştırırken, yeni bir şeylere doğru da yaklaştırmıyor mu? Peki neden bizler yaklaştıklarımızdan çok uzaklaştıklarımıza odaklanıyoruz? Neden başımız ileriye değil de, hep geriye dönük? Neden hep düşlemek için önce görmeyi tercih ediyoruz? Acaba düşlemek için önce görmek mi, yoksa görmek için önce düşlemek mi gerekiyor? Hangisinin doğru olduğunu acaba kim biliyor? Doğru olan gerçekten de sadece bir tanesi mi?
Peki ya geçmiş? Geçmiş mi geleceğe yön veriyor, yoksa gelecek mi geçmişi aydınlatıyor? Acaba geçmiş bizleri nereye kadar takip ediyor? Bizim geçmişle işimiz bittiğinde onunda bizimle işi gerçekten bitiyor mu? O da bizi bir daha hiç rahatsız etmiyor mu? Peki ya biz insanlar, neden geçmişteki olduğumuz kişiden yakamızı bir türlü kurtaramıyoruz? Neden onun yüzünden kendimizi sürekli cezalandırıyoruz? Bizler her geçen gün kendimize bir adım daha yaklaşarak, kendimizi gün be gün inşa etmiyor muyuz? Gün be gün bir şeylerin farkına varıp değişmiyor muyuz? En büyük tecrübelerimizi hep, yaptığımız hatalardan elde etmiyor muyuz?
Acaba hata yapmamak ya da iyi biri olmak için gerçekten korkuya ihtiyacımız var mı? Neden birbirimizi sürekli korkularla beslemeye çalışıyoruz? Sürekli birbirimizden korkular alıyoruz, korkular veriyoruz.
Acaba en çok hangisinden korkuyoruz?
Hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağından mı, yoksa herşeyin yine eskisi gibi olmasından mı?
07 Eylül 2008
Haşim A.
2 yorum:
al bak bu başlık da benim bir yazımın başlığının biraz değiştirilmiş versiyonu :)) yazıya gelince bence insan hiçbir şeyin kendi istediği gibi olmayacağından korkar en çok. hani deriz ya keşke söyle yapsaydım diye. tekrar geri dönme şansımız olsa ve şu an dediğimiz gibi yapsak herşeyi bu sefer başka bir yerinde takılacağız hayatın ve yine keşke diyeceğiz. çünkü hiçbir zaman tam olarak yaptıklarımızdan, yaptığımızdan ve yapacaklarımızdan memnun olmayacağız...
Senin için çok üzülüyorum ben valla biliyor musun bence sen de fobi oluştu, bir yazın çalınınca. Artık her okuduğun yazıda senin yazılarından alıntı var sanıyorsun. Ben sana bir ilaç söyleyeceğim çok iyi geliyor buna kesinlikle.Rahmetli bir arkadaşım vardı o kullanmıştı zamanında:))))
Yorum Gönder