Yalnızlık…
Kimimizin kişisel tercihi.
Kimimizin belki de mahkumiyeti!
Kimilerine göre bir zaaf, bir kusur.
Kimilerine göre büyük bir keyif, bir lüks.
Peki ya siz?
Siz yalnızlığı nasıl bilirsiniz?
Sever misiniz onu?
İster zorunluluk olsun, isterse sizin tercihiniz,
Siz, yalnızlığının keyfini çıkarmasını bilenlerden misiniz?
Kimileri onu bir zaaf, bir eksiklik olarak görse de, bazen bizim tercihimiz, bazen mahkumiyet şeklinde gelse de; insan yalnız kalmışsa eğer, onun tadını çıkarabilmeli, hatta belki de zaman zaman kendisi yalnız kalmayı isteyebilmeli bence.
Tabi ki eğer kendisiyle başbaşa kalmaktan, kendisiyle ve hayatla yüzleşmekten korkmuyor, kendine karşı sürekli evde yoku oynamayı sevmiyor ise.
Çünkü;
Yalnızlık insanı düşündürür.
Yalnızlık insanı büyütür.
Yalnızlık insana geleceğini şekillendiren düşler kurdurur.
Yalnızlık insanın sırtından yılların yorgunluğunu alır.
Kalabalıklar içine hapsolduğunu fark eden insanın kendine kaçışıdır yalnızlık.
Beynindeki yeni düşüncelerin tohumlarını attığı o ilk andır.
İnsanın “kendini gerçekten dinleyene” kendini tüm çıplaklığıyla hiç çekinmeden itiraf edebilmesidir.
İnsanın kendi içinde ki derinliği fark edebilmesidir
İnsanın kendini önemsemesi, kendine değer vermesidir yalnızlık.
Kısacası, “İnsanın kendini sevebilmesi, kendine yetebilmesidir yalnızlık.”
23 Ağustos 2008
Haşim Arıkan
5 yorum:
kendi adıma boş verilmiş bir yalnızlık benimkisi...ama boş değil bunu bilirim :))
ustad demis ki; 'yalnizlik paylasilmaz paylasilsa yalnizlik olmaz'
evet zaman zaman yalnizlik iyidir, insanin ruhunu dinlendirir, icine dondurur. ama bazi yalnizliklar vardir ki cekilmez olur. gonul ister ki tercih edildiginde olsun yalnizlik, yalniz birakildigimizda degil..
Yalnızlık:
"Sessizliğin sesini dinlemektir."
saygılar.Hasan Öğütlüler
Sessizliği sesi yanında sana kendi iç sesini de getirmez mi? Sevgi ve saygılar:))
sözlerinize katılıyorum.benim gibi düşünenlerin olduğunu okumak son derece sevindirici...
Yalnızlık kendi kendine olan gücün göstergesidir aslında...
Yorum Gönder