23 Ağustos 2009

Gözlerin kapalıyken bunu nasıl görebiliyorsun?

Gözlerini gülümseyerek kapattı ve parmaklarını yavaş yavaş onun yüzünde dolaştırmaya başladı, yüzündeki o içten gelen, istese de önleyemeyeceği kocaman sevgi ifadesiyle.

“Biliyor musun?” dedi. “Çok güzel ve özel bir yüzün var senin.”

Gözlerin kapalıyken bunu nasıl görebiliyorsun.” diye sordu annesine, meraklı bakışlarını yönelterek.

“Bunu parmaklarımla hissedebiliyorum." diye cevap verdi annesi ona. Çok kısa bir süre sustuktan sonra, bu sefer o yöneltti sorusunu küçük kızına. "Sence parmaklarımla bunu hissedemeseydim, onlar yine benim parmaklarım olur muydu?”

Olurdu tabi ki.

“Peki gözlerim seni güzelliğini görmese, kulaklarım senin o güzel sesini duymasa, yine göz, kulak olurlar mıydı?”

Tabi ki olurlardı ama, o zaman hiç bir işe yaramazlardı.

“Çok doğru. O zaman hiç bir işe yaramazlardı... Çünkü bir amaçları olmazdı onların o zaman. Aynı vücudumuzun, ruhumuz olmadığında olacağı gibi.

Vücudumuz bize ne olduğumuzu, ruhumuz ise kim olduğumuzu gösterir. Ruhumuz bizim var olmamızı, bir amacımızın olmasını sağlar.

Hani geçen gün sormuştun ya bana vücudumuzla ruhumuzun ne farkı var diye. Farkları budur işte. Şimdi anladın mı bakalım?....”

Ben işe yetişmek için onların tam karşısındaki banktan sessizce kalkarken. Anne ve küçük kızın, bu harika sohbeti aynı güzellikte devam ediyordu...

23 Ağustos 2009


7 yorum:

Dalgaları Aşmak dedi ki...

Ruhummuzla görememek..mesele bu zaten..

halimcegunce dedi ki...

Ara ara geliyorum yazılarınızı okumaya,sessizce gelip giderim,yorum bırakmam genelde...
Ama bu yazınız kızımı özletti bana birden,
ben de okşarım onun yüzünü parmaklarımla /ve ardından oğlumun yüzünü de tabi../
Bu parmaklar onlar olmasaydı ne kadar anlamlı olurlardı bilmiyorum.
Söyleyecek aman aman bir şeyim de yok aslında, hangi yazınızı okusam aklımdan geçenlerden bir parça buluyorum demekten başka...
Yine de, gün güzel doğsun sizin için...
Hepimiz için...

Aşk ve Zehir dedi ki...

bir vücut, bir akıl,
bir ruh, bir yürek..

birisi ne olduğumuzu, diğeride kim olduğumuzu gösteriyor.

ama bazen ne olduğumuzu unutup kimliğimizi kaybedebiliyoruz..
her zaman doğru orantı ile işlemiyor hayat(lar)ımız!

Adsız dedi ki...

çokk güzel anlatmışsınız.çok etkilendim.umarım o küçük kız ve annesi,her zaman huzurlu ve mutlu olurlar.

MAVİ UMUT dedi ki...

Ne ruhla ne gözle ne gönülle göremeyen o kadara çokki artık, anne olsun, sevgili olsun, eş olsun...

Zeugma dedi ki...

En yakınımızdakinin bile halen ''Kim'' olduğunu anlayamamak çok kötü bir duygu..

Ligtv izLe dedi ki...

Çok güzel anlatım olmuş etkileyici