Onun yüzünü düşün. Başka hiç bir şeye ihtiyacın kalmaz....

Ben resimdeki adamın gözlerinin içine bakıyorum. Resimdeki adam da benim gözlerimin içine. Bakışıyoruz onunla bir süre. Keşfetmeye çalışıyorum o bakışlarıyla bana neler anlatmaya çalıştığını. Onun arkasına neleri sakladığını. İnsanların, dile getiremedikleri, getirmek istemedikleri bazı şeyleri, belki bilinçli olarak, belki de farkında olmadan yüzleriyle bize yansıttıklarını düşünürüm. Denildiği gibi sadece gözler değil, bence yüzlerde yalan söylemez, söyleyemez. Denese de bunu pek beceremez. İnsanların yüzlerine bakarak onun hakkında bir çok bilgiye ulaşabilir insan, tabi yüzyılımızın salgın hastalığına yakalanıp, beynindeki görme noktasını bozmamışsa. En kötü körlükte bence budur. Gözlerini kaybeden insan görme kavramını hiç bir zaman unutmaz ama beynindeki görme noktası bozulan insan görsel gözlemin anısını bile hatırlamaz.

“Bence insan ruhunun da kendine göre bir üslubu vardır. Benimsediği genel tema. Bunun o insanın her düşüncesine, her hareketine,her isteğine yansıdığını görebilirsin. O yaşayan yaratığın tek salt ve amir varlığıdır. Bir insanı yıllarca incelesen göremezsin onu. Ama yüzü sana onu gösterir. Bir insanı anlatmak istersen ciltler dolusu yazı yazmak zorunda kalırsın. Oysa onun yüzünü düşün. Başka hiç bir şeye ihtiyacın kalmaz.” (1)

11 Ekim 2008
Haşim A.


(1) Ayn Rand - The Fountainhead