Düşündünüz mü hiç, duyguların da kendilerine has kokuları olsaydı nasıl bir yaşantımız olurdu diye?
Düşlerimiz mis gibi, taptaze bahar kokardı herhalde?
Kimbilir ne kadar ağır gelirdi, yıllar boyu inatla içimizde sakladığımız geçmişe ait acılarımızın çürümüş ve ağır kokusu.
Peki aşk, sevgi, nasıl kokardı sizce?
Ya da kin, nefret, öfke?
Sevinç, mutluluk, huzur?
Şüphe, aldatma, yalan, kıskançlık?
Acaba en güzel koku hangi duygumuza ait olurdu?
Peki ya en çok hangi duygumuzun kokusundan rahatsız olurduk?
Görünüşleri, hareketleri harika görünen ama sürekli kötü kokan insanlar hakkında ne düşünürdük?
Ya da üstü başı perişan olup misler gibi kokan insanlar acaba neler düşündürür dü bize?
Yeni tanışacağınız birinin kendisinden önce kokusu size ulaşırsa, neler hissederdiniz acaba daha tanışmadan onun hakkında?
Peki siz olumsuz duygular yaşarken etrafınıza yaydığınız kokuları gizlemek için neler yapardınız?
Yoksa siz, ben her zaman misler gibi kokardım diyecek kadar kendinize, duygularınıza güveniyor musunuz?
Düşünüyorum da belki de duyguların gerçekten de kendine has kokuları vardır, beynini, yüreğini her zaman saf, temiz ve masum tutabilenler bu kokuları alabiliyordur.
Olabilir mi ne dersiniz?
Böyle düşününce kendinizi nasıl hissettiniz?
Yoksa hafifte olsa bir koku ulaştı mı burnunuza?
18 Haziran 2008
Haşim Arıkan
Fotograf: Perfume: The Story of a Murderer
3 yorum:
Duyguların kendine has kokuları olduğu gibi, kendine has renkleri de vardır bence. Özgür hissetmek mavidir mesela, masmavidir. Aşk ve tutku kırmızıdır. Karamsarlık ise gridir.
Bir de merak ettiğim birşey var. Siz yorumlara cevap yazmaz mısınız hiç? Suya yazı yazıyormuşum gibi hissettiriyor da, ondan soruyorum. Siyah siyah böle.
Özür:( Benim ziyaretçilerim genel de yorum bırakmazlar. Siz de eski bir yazıma yorum bırakınca inanın görememişim. Bundan sonra söz cevap yazacağım. Hoşgeldiniz bloguma. Umarım okuduklarınız size keyif veriyordur. Sevgilerimle:))
ben heralde misler gibi kokardım öyle düşünüyorum.her yönden her zaman:))
Yorum Gönder