Arada bir susmak, yalnız kalmak iyi geliyor insana.
Herşeyden, herkesten biraz uzaklaşmak.
Yalnız olduğu zamanlarda büyüyor sanki insan.
Yalnız kaldığında insanların zihninde bıraktığı parmak izlerini silebiliyor.
Beynindeki süresi dolmuş acılar, düşünceler yalnız kaldığında değerini yitirip çürümeye başlıyor.
Yalnız, sakin, huzurlu olduğu zamanlarda dolaşmaya başlıyor insanın zihninde yeni, harika düşünceler.
Yalnız olduğu zamanlarda atılıyor onlara ait ilk tohumlar.
Çürüyen eski düşünceler onların gübresine dönüşüyor.
Biraz emek verince hepsi tohumunu patlatıp yavaş yavaş filizlenmeye başlıyor.
Büyüyüp serpiliyor.
Bazıları zaman içinde insanı ayakta tutan koca bir ağaca dönüşüyor.
Zor zamanlarında insanı ayakta onlar tutuyor.
Yalnız kaldığında büyüyor sanki insan.
Kendisinin hem ustası, hem de çırağı olduğunu yalnız olduğu zamanlarda fark ediyor.
Üzerini kaplayan geçmişin tozlarından arınıp, yeniden varlığına egemen oluyor.
Kendi hakkındaki gerçeğe bir adım daha yaklaşıyor.
23 Ocak 2011
Haşim Arıkan
Fotograf: The burning plain
Herşeyden, herkesten biraz uzaklaşmak.
Yalnız olduğu zamanlarda büyüyor sanki insan.
Yalnız kaldığında insanların zihninde bıraktığı parmak izlerini silebiliyor.
Beynindeki süresi dolmuş acılar, düşünceler yalnız kaldığında değerini yitirip çürümeye başlıyor.
Yalnız, sakin, huzurlu olduğu zamanlarda dolaşmaya başlıyor insanın zihninde yeni, harika düşünceler.
Yalnız olduğu zamanlarda atılıyor onlara ait ilk tohumlar.
Çürüyen eski düşünceler onların gübresine dönüşüyor.
Biraz emek verince hepsi tohumunu patlatıp yavaş yavaş filizlenmeye başlıyor.
Büyüyüp serpiliyor.
Bazıları zaman içinde insanı ayakta tutan koca bir ağaca dönüşüyor.
Zor zamanlarında insanı ayakta onlar tutuyor.
Yalnız kaldığında büyüyor sanki insan.
Kendisinin hem ustası, hem de çırağı olduğunu yalnız olduğu zamanlarda fark ediyor.
Üzerini kaplayan geçmişin tozlarından arınıp, yeniden varlığına egemen oluyor.
Kendi hakkındaki gerçeğe bir adım daha yaklaşıyor.
23 Ocak 2011
Haşim Arıkan
Fotograf: The burning plain
2 yorum:
Dozunda bırakmadığında geri dönüşü çok zor oluyor ama:(
elinize sağlık çok güsel olmuş..okurken aklıma bukowski'nin şu sözü geldi:
"...Yalnızlık gittikçe daha tatlı bir hal alıyor..Bir zamanlar hapis yatan bir adam tanırdım..Onu deliğe tıkmışlardı..Ona,"şimdi dışarı çıkmak istiyor musun" diye sorduklarında,"hayır" dedi..Yine de onu çıkardılar..Deli olduğunu düşünüyorlardı..Gördüğüm en akıllı adamlardan biriydi..Evet,evet..."
Yorum Gönder