16 Aralık 2010

En zor olan tarafı ne biliyor musun? Hissettiklerini sanki hiç hissetmemişsin gibi yapmak.

Doğa yasası!
Herşey değişiyor...
Her zaman...
Kimimimiz bu değişimden korkuyor.
Aslında kaçınılmaz olduğunu düşündüğünde, bir umut olabilir bu.
Ama ne yazık ki ben de değişimden korkanlardanım.

Bir süredir düşünüyorum.
Seni...Beni...Bizi...İlişkimizi...
Sanırım unutmamız gerekiyor yaşadıklarımızı.
Hepsini geçmişte bırakıp, hayatımıza eskisi gibi devam etmek...
Aslında o kadar da kötü bir şey değil unutmak.
Unuttuğunda, hatırlaman ve yaşadıkların için savaşmana gerek kalmıyor.

Seninle tanıştığımız o ilk günü hatırlıyorum.
Acaba basit bir tesadüf müydü yoksa kaçınılmaz bir şey miydi bu...
Herşey ne kadar hoş başlamıştı.
Hayatımda hiç olmadığım kadar mutluydum seninle.
Seninle birlikteyken gerçek diye bildiklerim herşey savrulup gidiyordu zihnimden.
Sanki seninle bambaşka bir insan olmuştum.
Aynı zamanda hiç olmadığım kadar ben.
Bir yandan seni düşünmekten kendimi bir türlü alamıyor ama öte yandan ne yapacağıma bir türlü karar veremiyordum.
Sense sanki seziyordun tüm hissettiklerimi, tüm arzularımı ve beni fazlasıyla mutlu ediyordun.
Sanki ben sana kendi suretini okuyordum. Sense orjinalini zaten biliyordun.
Bu yaşadıklarımdan sonra fark ettim ki, aşk bizi aşan bir şey.
Gizemi saf ve mutlak.

Yaşadığımızı hiç kimsenin kolay kolay yaşayabileceğini sanmıyorum.
Birbirimize karşı hissettiklerimizi...
Bence insanların büyük bir kısmı tüm yaşamları boyunca arıyor bu duyguyu.
Bazıları ise varlığından bile habersiz.
Bu yaşadıklarımı yaşamadan önce ben de düşünemezdim böylesi güçlü bir duygunun yaşanabileceğini...

Hepimiz yaptığımız seçimlerin ürünüyüz.
Bu güne dek yaptığımız seçimlerin bizi buraya getirmiş olması tuhaf değil mi?
Hayatımız da gerçekleşmeyen her şeyin bizi biraraya getirmesi.
Belki de o gerçekleşmeyen her şey şimdi de bizi yeniden ayırıyor.

Onu sürekli saklamak istiyorum ben.
Hayatımın geri kalan kısmında da seni sevmek.
Ama devam edersek yitireceğiz onu.
Yapabileceğim tek şey aşkımızı saklamak.
Tüm bir hayatı yeni bir hayat başlatmak için yok edemem.

Hayat, onu yoğun olarak yaşayabilmek için sanırım tek bir şey istiyor bizden.
Çıkacak olan faturayı, kendimize ödeteceğimizi kabul etmek.
Ama sanırım ben bu faturayı.....

Hoşçakal...
Eğer davranışlarım sana ikimiz arasında sanki hiç bir şey yokmuş, sadece bir alışkanlıkmış izlenimini verdiyse ne olur affet beni....

16 Aralık 2010
Haşim Arıkan

Fotograf: The Bridges of Madison County

İzlediğim filmden avuçlarımda kalan duygulardı bu satırlar...

4 yorum:

novella / विश्व dedi ki...

unuttum ben dediğin her seferinde hatırlıyorsun ya, bu yüzden unutmak yok diyorum ben hayatta. ama hatırlayamadığın şeyler var, işte onlar dile gelmiyor, yüreğe değmiyor. ama unuttukların, unuttum artık dediklerin hep yürekte... görselinden yola çıktım ama doğru mu ettim bilmem, filmi çok sevmiştim ben.

MeaCulpa dedi ki...

:) Doğru tahmin. Bahse konu film görseldeki filmdir...

YüReKTeN DaMLaLaR dedi ki...

sevgili haşim;

son yıllarda
beni en çok etkileyen filmdi
bloomda da anlattım zaten
ayrı bir dünyaya sokuyor
ayrı bir haz veriyor
ama siz çok daha güzel
anlatmışsınız her zamanki gibi

sevgiyle...

MeaCulpa dedi ki...

Çok teşekkürler...