İnan ben de yabancısıyım bugün kendimin!

Yapamadım bu sabah.
Her sabah aynama sızan dostuma gülümseyip “Bugün harika bir gün olacak” diyemedim.
Dönmedi dilim bu sabah, bir türlü söyleyemedim.
Fark etmemişim.
Tükenmiş meğerse bütün enerjim.
Bu sabah direnemedim daha fazla kendime.
En sonunda zihnimde dolanan düşüncelere yenildim.
Beni yargılamadan önce bilmeni isterim.
Bugün gördüğün ben, ben değilim.

Bulduğum her fırsatta kapadım gözlerimi bugün.
Gözyaşlarım akmak istedi, ben onları göz kapaklarımın ardına gizledim.
Kontrolsüzce ortalığa saçılıp, can yakmak istedi ucu bilenmiş sözcüklerim.
Sustum, onları zihnime hapsettim.
Güçsüzdüm ama yine de kimsenin enerjisini çalmak istemedim.
Kimselerin olmadığı yerleri, işte bu yüzden tercih ettim.
Sırf bu yüzden belki de seni gördüğümde yolumu değiştirdim, bakışlarımı senden kaçırıp hep başımı öne eğdim.
Belki de sen bana selam verdin, gülümsedin, ama ben onu görmedim.
Beni yargılamadan önce bilmeni isterim.
Aslında ben, böyle biri değilim.

Ben bugün, korkularıma teslim oldum, endişelerime yenildim.
İnan ben de yabancısıyım bugün kendimin.
Dilimi susturdum ama ruhumu ele geçiren düşüncelerime söz geçiremedim.
Dayanamadım, sonunda okuduğun bu satırlara döküldü bütün hislerim.
Ruhumun her tarafa dağılan parçalarını, belki yazarak bir araya getirebilirim zannettim.
Beni yargılamadan önce bilmeni isterim.
Senin hissettiklerin değildi, bugün benim sana söylemek istediklerim.
Seni dışlamak, yok saymak değildi kesinlikle niyetim.
İnan denedim.
Bana gülümseyerek bakan yüzlere gülümsemeyi ben de çok istedim.
Ben bugün korkularıma teslim oldum, düşüncelerime yenildim.

12 Aralık 2007
Haşim Arıkan