Yalnız değilsin.
Sen de herkes gibisin.
Senin de kafan karışık, sen de emin değilsin bildiklerinden.
Sen de sürekli güvende olmak istiyor, endişeleniyorsun.
Senin de acıların sürekli.
Sen de insanlığın öyküsüsün herkes gibi.
Bugüne kadar kimbilir kaç kişi, senin gibi ne acılar, ne sıkıntılar çekti.
Yaşadıklarından canı yandı, üzüldü, öfkelendi, isyan etti.
Neşe, haz ve sevginin parlayan alevleriyle herşey onun için yeniden canlandı.
Aslında yapman gereken tek şey, kendi öykünü öğrenmeye çalışmak.
Aradığın, merak ettiğin, endişelendiğin, sorguladığın herşey onun içinde gizli.
Kendini, ne olduğunu, belirsizliklerini, sorunlarını, bir türlü vazgeçemediğin güvende olma arzunu sen de herkes gibi onda keşfedeceksin.
İstersen sayfa sayfa oku öykünü.
İçindeki tüm acıları, endişeleri, sevinçleri, hazzı, mutluluğu yudum yudum tadarak.
İstersen red et onu okumayı.
Ben zaten hepsini biliyorum diye yaşadıklarınla inatlaşarak.
Belli mi olur? Belki de sen ilk bölümü bitirdiğinde çözersin öykünün tamamını.
Ama bilmelisin ki,”esas gerçek” daima bilinmeyenin ardında gizli.
Bildiğin sandıklarınsa, sadece geçmişin, sana kalan külleri.
Yaşamın anlamını çözebilmek için, yaşadıklarının kendi öykülerini sana anlatmalarına izin vermelisin.
Hayata geliş nedenini, kim olduğunu, sana sunulan ideolojiler içinden kendin için uygun olanı seçerek değil, yaşadıklarını tam olarak anlayarak çözebilirsin.
Hayatı “öğredim” diyerek değil, o en son an'a kadar “öğreniyorum” dediğinde keşfedilebilirsin.
9 Mayıs 2010
Haşim Arıkan
Sen de herkes gibisin.
Senin de kafan karışık, sen de emin değilsin bildiklerinden.
Sen de sürekli güvende olmak istiyor, endişeleniyorsun.
Senin de acıların sürekli.
Sen de insanlığın öyküsüsün herkes gibi.
Bugüne kadar kimbilir kaç kişi, senin gibi ne acılar, ne sıkıntılar çekti.
Yaşadıklarından canı yandı, üzüldü, öfkelendi, isyan etti.
Neşe, haz ve sevginin parlayan alevleriyle herşey onun için yeniden canlandı.
Aslında yapman gereken tek şey, kendi öykünü öğrenmeye çalışmak.
Aradığın, merak ettiğin, endişelendiğin, sorguladığın herşey onun içinde gizli.
Kendini, ne olduğunu, belirsizliklerini, sorunlarını, bir türlü vazgeçemediğin güvende olma arzunu sen de herkes gibi onda keşfedeceksin.
İstersen sayfa sayfa oku öykünü.
İçindeki tüm acıları, endişeleri, sevinçleri, hazzı, mutluluğu yudum yudum tadarak.
İstersen red et onu okumayı.
Ben zaten hepsini biliyorum diye yaşadıklarınla inatlaşarak.
Belli mi olur? Belki de sen ilk bölümü bitirdiğinde çözersin öykünün tamamını.
Ama bilmelisin ki,”esas gerçek” daima bilinmeyenin ardında gizli.
Bildiğin sandıklarınsa, sadece geçmişin, sana kalan külleri.
Yaşamın anlamını çözebilmek için, yaşadıklarının kendi öykülerini sana anlatmalarına izin vermelisin.
Hayata geliş nedenini, kim olduğunu, sana sunulan ideolojiler içinden kendin için uygun olanı seçerek değil, yaşadıklarını tam olarak anlayarak çözebilirsin.
Hayatı “öğredim” diyerek değil, o en son an'a kadar “öğreniyorum” dediğinde keşfedilebilirsin.
9 Mayıs 2010
Haşim Arıkan
8 yorum:
Kaleminize, yüreğinize sağlık... Yine çok güzel yazıp, yine dakikalarca kitlediniz beni ekrana... Sanki beni uzun uzun dinledikten sonra yazmışsınız bu satırları, ne yapmam gerektiği yönünde yolumu aydınlattınız... Ne denli mutlu olduğumu anlatamam... Yürekten teşekkürlerimle, sevgiler...
http://hayatabaliklama.blogspot.com/
Haşim Bey, yazımda yazınızın bir kısmını alıntıladım size danışmadan, uygun mudur? Sevgilerimle...
Az önce okudum onu çok güzel bir yazıydı. Yüreğinize sağlık. Kesinlikle uygundur:)Sevgilerimle...
Yaşadım. Ve hala yaşıyorum da. Çok diyemem; kendi ellerimle hiçliğe dönüştürdüklerim varken. Ve hiç de diyemem; çokluğun farkına yeni yeni varabiliyorken. Öğrenmek ve büyümek böyle bir şey sanırım. Geçenlerde bir arkadaşın bana sorduğu soru gibi; sahi sen ne zaman büyüdün? Ve benim ona verdiğim cevap; ben hala ve her gün büyüyorum çünkü hala ve her gün öğreniyorum.
Bazen okudugumuz kitap da,sayfaların açık aralığından süzülürüz ya hikayeye,kendimizden
birşeyler buluruz ya...Yada kahramanı kendimize çok yakın hissederiz ya..
Anladım ki hayatlar hep birbirinin aynı...
Ayni cümlelerle haykırıyoruz içimizdekileri...
Ama sesimiz bir adım öteye gidemeden,yok oluyor...
Yazı çok güzeldi...
Yazılarınızı mümkün olduğu kadar sık takip etmeye çalışıyorum ve çook beğeniyorum. Sevgiyle kalın....
ellerinize sağlık.çoook güzel bir yazıydı.çook şey aldım kendi payıma.:)
Bu güzel yorumlar için herkese çok teşekkürler:) Sevgiler, saygılar...
Yorum Gönder