Ancak o zaman...

“Kendini bilmelisin” diye yavaşça fısıldıyor kulağıma.
Bana, benim yakınlığımda.
Bunu duyunca bir sürü soru uçuşmaya başlıyor beynimde.
Kendim, yaşadıklarım ve hayat hakkında.

Bunu görünce,

“Zihnini çok fazla düşüncelerle meşgul edip, kendi özündeki koşullanmamış özgürlük ile bağını kopartmamalısın.”
Diyerek başlıyor sükunetle cümlelerini ardarda sıralamaya.

“Sen de sen olmayanları ayıklarak, zihnini yıllardır biriktirdiğin çöplerden kurtararak başlayabilirsin kendin için bir şeyler yapmaya.
Eğer, içinde daha derinlere ulaşmak, içindeki zenginliklerle tanışmak istiyorsan, kendin için daha fazla çaba harcamalısın.
Daha fazla sen olabilmek istiyorsan sorgulamalarına bütün zihninle, kalbinle, tüm varlığınla katılmalısın.
İçinde yaşadığın oluşturulmuş düzen tarafından derinden koşullandırılmış zihnini dağıtmalı, kendi özünün anlık koşullandırmalarını yaşamaya çalışmalısın.

Ancak o zaman tedavi edebilirsin yılların ve içinde yaşadığın düzenin sende oluşturduğu hasarları.
Ancak o zaman bulabilirsin kendi doğanın bozulmamış o ilk orjinal yapısını.
Ancak o zaman silebilirsin zihnindeki yanılsamaları.
Ancak ondan sonra fark edebilirsin hayatı, kendini ve diğerlerini, nasıl algıladığını.

Tüm benliğinle isteyip ve gerçekleştirebilirsen bunları;
Kendi sınırlı kişisel alanından çıkıp sevginin, şefkatin, zekanın saflığına uzanabilirsin.
Aslında dünyanın sen, senin de dünya olduğunu fark edebilirsin.
Farkındalığının ışığını yakabilirsen, acı, incinme, nefret gibi tüm olumsuz duyguların onun aydınlığında var olamadığına kendi gözlerinle şahit olabilirsin.
Anı farkındalığının ışığıyla solumaya başladığında, yaşadığın hiç bir şeyin eksik kalmadığını ve onları artık zihnine kaydetmeye ihtiyaç duymadığını fark edebilirsin.
İşte o zaman, özgür kalan zihninle o merak ettiğin, "kendi yaşama amacını" bulabilirsin.”

12 Kasım 2009
Haşim Arıkan