Yanına mı gelsin? Kendi yoluna mı gitsin?

Eğer gerçekten seviyorsan,
Kim olduğunu, sözlerinden değil, senin gözlerinden öğrenmesi için yardım et ona.

İzin ver, o senin onun için zihninde yarattığın şablona tam oturmasın!
Hayata özbenliğiyle dahil olabilmesi için destek ol ona.

Kendi hayatında yaşamak isteyip de yaşayamadıklarını onun hayatında yaşamaya, kendi çocukluğunu onun çocukluğunda onarmaya çalışma!

İyi ve kötüye dayalı ödül-ceza yöntemlerinle, kendi gardiyanı olduğu bir hapishane yaratma onun zihninde.
Ona kendi kendinin engeli olmayı öğretme!

İzin ver, dünyaya kendi gözleri yerine senin gözlerinle bakmaya alışmasın.
Hayata senin yüklediğin önyargılarla, korkularla yaklaşmasın.
 
Hayat hep meraklandırsın onu, hayata olan ilgisi hiç kaybolmasın.
Hayatla aralarında bir bağ kurabilsin, hayattan beslensin, hayatla çoğalsın, o da hayatı çoğaltsın.
 
Kabul et sen geçmişe aitsin o ise geleceğe. 
Ona anlattığın her şey, senin zihninde biriken geçmişin, tekamülünün sınırları içinde, senin sahip olduğun farkındalık düzeyinde!
 
Ne düşüneceğini değil, nasıl düşüneceğini öğret ona!
İzin ver, onun her şey hakkında düşünmeye cesareti olsun. 

Zihnin koyduğu sınırlar dışında, bir sınırının olmadığının bilincine varsın.
Yaşamda ne kadar uzağa gitmek istediğinin seçimini, bırak kendisi yapsın.

Kendi doğasına güvenmeyi, onu yaşamak için kendine izin vermeyi öğret ona!
Hissettiklerinden utanmayı değil, o duyguları nasıl kullandığından, eylemlerinden sorumlu olmayı…
 
Hayatın gerisinde durup, onu yargılamak yerine, hayatı yaşamayı öğret ona…
Hayatı, insanları kontrol etmeye çalışmak yerine zihnini, düşüncelerini yönetebilmeyi…
 
İzin ver, 
Ruhunun samimiyetini kendisi bulsun.
Onu hayatına, davranışlarına rahatça taşısın.
Dönüşüm rotasını kendisi çizsin, ruhunun bilgeliğiyle tanışsın.
 
Yaşadığı hayat hep kendi hayatı olsun,
Hikayesine kendi imzasını keyifle atsın.
Yaşamak için doğduğu hayatı, yanlış yaşamaya çalışmasın!
 
Haşim Arıkan

Fotoğraf: Unsplash / Giuseppe Argenzia