Kendini kendine bırakmak mı, kendini kendinden kurtarmak mı istiyorsun?

Yıllardır kullandığın o maskeleri terk ettiğinde kimsin sen?

Kendini içine sakladığın o sert kabuğun kırıldığında, altından çıkacak olanı tanıyor musun?

Seviyor musun onu?

Yoksa onu seversen onun gerçekleri ile yüzleşmek zorunda kalmak fazlasıyla korkutuyor mu seni?

Ona hiç saygı duyuyor musun?
Yoksa başkalarına kendini göstermek istediğinde en başta onu mu terk ediyorsun?

Yalnızlığınla kaldığın zamanlarda hep huzursuz musun?
Onun gerçekliğiyle olmaktansa seni ondan uzaklaştıracak her şeye hemen razı mı oluyorsun?
Onun sorumluluğunu üzerine almamak için mi yıllardır ondan kaçıyorsun?

Ondan utandığın, onu yeterince iyi bulmadığın için mi onu herkesten bu kadar saklıyorsun?

Kendine nasıl bir hayat yaşamakta olduğunu gerçekten görmüyor musun?

Farkında mısın?

Aslında bütün bu yaşadıkların senin kendi seçimlerin!

Düşündün mü hiç?
Belki de zihninde biriktirdiğin anıların senin sürekli bu seçimleri yapmana neden oluyor! 
Seni onlara doğru itiyor!

Gittiğin her yere, geldiğin yeri de, geçmişteki seni de götürmene neden oluyor!

Gerçekten görmüyor musun?

Çocukluk yüklerinin hayatını tamamen ele geçirmelerine izin veriyorsun!
Hayatına dokunmuş, seni fazlasıyla yormuş olan insanların bugün hala ilişkilerine dokunmalarına müsaade ediyorsun!

Şu an yaşamakta olduğun hayatın geçmişe dönük nedenlerini görüp, kendine hala açıklayamıyorsun!
Çocukluğunda yaşadığın sana acı veren olayların sorumluluğunu üstünden atıp, onları ait olduğu yere ve kişiye hala bırakamıyorsun!

Hayatını iyiye götürecek kararları vermekten, geçmişin hakkında bir şeyler yapmaktan sadece senin yükümlü olduğun gerçeğini neden kabul etmiyorsun!

Bilmelisin ki;

Geçmiş ancak onu anladığımız, onu yaşarken bize neler olup bittiğini görebildiğimiz zaman peşimizi bırakıyor.
Şimdiki zamanımızı anlamak, geçmişte neler olduğunu bildiğimiz vakit çok daha kolay oluyor!

İnsan, kendinden, kendine yaşatmakta olduğu hayatın geçmişe dönük nedenleriyle yüzleşmekten kaçmaya devam ettikçe, kendine her gün biraz daha geç kalıyor…

Haşim Arıkan

Fotoğraf: Pexels / Emir Bozkurt