Hayatı bir parçalanma olarak mı, yoksa bir bütünleşme olarak mı yaşamayı seçiyorsun?

Yalnız değilsin.

Sen de herkes gibisin.

Senin de kafan karışık, sen de emin olamıyorsun bir çok şeyden.
Sen de sürekli güvende olmak istiyor, gelecek için kaygılanıyor, endişeleniyorsun.

Senin de acıların sürekli, mutluluklarınsa kısa süreli.

Sen de bir insanlık öyküsüsün, herkes gibi.

Bugüne kim bilir kaç kişi, tıpkı senin gibi ne acılar, ne sıkıntılar, ne hayal kırıklıkları yaşadı. Yaşadıklarından dolayı canı yandı, üzüldü, hayatı bir türlü kontrol edemediği için öfkelendi, isyan etti.

Aslında yapman gereken tek şey, sadece kendi hayat öyküne kulak vermek. 

Kendini onun sesini duyabilecek, onu sessizce dinleyebilecek bir noktaya taşıyabilmek. Aradığın, merak ettiğin, sorguladığın her şey sana özel ve hepsi onun içinde gizli. 

Kendini, belirsizliklerini, ilişkilerini, sorunlarını, sürekli kaçtığın o duyguların, düşüncelerin, bir türlü vazgeçemediğin güvende olma arzunun nedenini, kısacası merak ettiğin, öğrenmek istediğin her şeyi sen de herkes gibi ancak onda keşfedebilirsin.

İstersen cümle cümle, paragraf paragraf, bölüm bölüm dinlersin öykünü.
İçindeki tüm duyguları teker, teker hissederek, ayırım gözetmeksizin onların hepsine değer vererek, onları sahip olduğun bu bedende eritip, bütünleştirerek…

İstersen red edersin öykünü dinlemeyi.
Ben zaten her şeyi biliyorum diyerek… 

Kendini sürekli zihnine hapsederek… Yaşadıklarınla sürekli inatlaşarak, onları reddederek, onlara öfkelenerek… Öykünün her bölümünde bir parçanı daha feda ederek…

Bugün verdiğimiz kararların etkileri, hayatımızın geri kalanının nasıl olacağını belirler!

Belki de artık; bir gün, bir yerde, o an için belki de senin için geçerli bir nedenle, verdiğin önemli bir kararla yüzleşip, bu kararı kendin için bir kez daha teyit etmelisin!

Hayatı bir parçalanma olarak mı, yoksa bir bütünleşme olarak mı yaşamak istersin?

Sence hangisini seçersen, yaşamayı arzuladığın ama bir türlü yaşayamadığın o hayata ulaşabilirsin?

Haşim Arıkan