Esas mesele ona neler verdiğinde değil, senin ona neleri veremediğinde!

 

Adına hayat dediğimiz, Tanrı’nın bizi de içine dahil ederek tasarladığı bu öğrenme yolculuğunda, her şey gibi, ebeveyn olmayı da, anne ve babandan, onların sana yaptıklarından ya da yap(a)madıklarından, hissederek öğrenir ve içselleştirirsin. 

Bir gün sen de anne/baba olduğunda bu öğrendiklerini sana göre daha farklı bir şekilde paketleyip, ona istediğin makyajı yaparak kendi çocuğuna verebilirsin. Ama paketin içindekiler, zaman içinde sen bir şeyleri fark edip değiştirmezsen asla değişmez. 

Sen anne ve babandan hangi duyguları aldınsa çocuğuna da ancak o duyguları verebilirsin. 

Onca hayal sadece gerçeğe katlanabilmek için miydi?

 

Hatırlıyor musun?

En son ne zaman emindin, doğru yolda yürümekte olduğundan?
En son ne zaman geleceğine dair kocaman bir gülüş vardı yüzünde?
En son ne zaman yarını düşününce kendini rahat, huzurlu, güvende ve mutlu hissettin?

Yarın!

Dünden ona sızmaya çalışan, önyargılar, kuşkular, tereddütler, korkular!
Dün ne kadar zor olursa olsun, insan dünü bugünün öğretmeni yapmayı başarabildiğinde, aslında elinde her gün zenginleşen ne büyük bir hazine var.

Kadere inanır mısın?

Az önce yapmış olduğu tercihle, hayat bulma şansı tanımadan ardında yok olmaya mahkum bıraktığı diğer ihtimallere baktı.

Acaba bugüne kadar yaptığı seçimlerle, ardında böyle kaç tane o olabilme ihtimalini hiç doğmadan ölüme mahkum bırakmıştı?

Hayat bugüne kadar kaç tane farklı o olabilme ihtimalini, bir seçenek olarak onun karşısına çıkarmıştı?

Her anın insana sadece bir sonraki anın seçeneğini sunduğunu düşününce ihtimaller denizinde kayboldu.

Kendinin cahili olmaktan acaba ne zaman, nasıl kurtuluyor insan?

 

Hayatı kimi zaman gerçekten yaşıyor, kimi zaman hayatta sadece var oluyorum!

Hem kolaylıkla incinebiliyor hem sağlam kalabiliyorum!

Hem yapıyorum, hem bozuyorum!
Hem seviyorum, hem kırıyorum!

Ben de herkes gibi kendimi inandırdığım kadar mutluyum!

“Kişiliğim” diye bahsettiğim bir hapishanem var.
Duvarlarını zihnimin benim için yarattığı imajlar, roller, tanımlar oluşturuyor.

Hikayenin bugüne kadar nasıl geldiği mi, hikayeni bugünde nasıl değiştirebileceğin mi?

 

Okuduğun her kitap, izlediğin her film, yaptığın her sohbet, sinir sistemin üzerinde mikroskobik izler bırakıyor ve bu izler zaman içinde birikerek seni sen yapan bütünü oluşturup nasıl birine dönüşeceğinin sınırlarını belirliyor. 

Bilinçli veya bilinçsizce yaptığımız bu seçimler, aslında hayatımızın üzerine yağan yağmur gibiler. Bugün zihnimizde yer çekiminin etkisinden kurtulup, bizi zaman zaman şaşırtan bir şekilde ortaya çıkan kaynak suları da yıllar önce hayatlarımızın üzerine yine yağmur olarak düşmüşlerdi. Çocukken hayatımıza yağan, ruhumuzun en derin katmanlarına kadar sızan o yağmur suları hakkında hiç bir şey bilmiyorduk, ıslanmak istemediğimiz yağmurlardan korunmak için bilinç şemsiyelerimizi henüz kullanamıyorduk.

İnsanlar için bir şeyler yapmaya kalkışmadan önce, bir şeyler yapabilecek bir insan olabilmek!

Düşünmek,

İnsanın harekete geçmesini sağlayan itici bir güç.
İnsanın kendisi ve hayat ile ilgili en doğru, en sağlıklı seçimleri yapabilmesi önemli bir araç.

İnsanın neleri destekleyip, neleri desteklemediğini keşfedebilmesini sağlayan aydınlatıcı bir süreç.

İnsanın, hayatın içinde üstleneceği rolü ve hayat amacını bulmasını sağlayan en büyük yardımcı, o amaca ulaşmasındaki en büyük destek.

Ne gönlün hazırdır buna ne zihnin…

 

Hiç hesapta yokken, ansızın baş verir zihninde bir düşünce!
Belki bir kırgınlık, belki bir hayal kırıklığı, belki de bir anlık öfkeyle, .…,
Nedenini, niçinini tam anlayamadan bir bakarsın ki kendini o düşünceye teslim etmişsin.

Sanki sihirli bir güç, seni bu düşünceden etkisinden kurtaracak her şeyi kilit altına alır o dönemde!

Farklı düşünmeye çalışırsın yere düşer.
İlk düşündüğün an’a ulaşmak istersin uçar.
Sana hissettirdiği duyguya dokunmaya çalışırsın kaçar.
Sen o düşüncenin içinde debelendikçe o düşünce sana daha fazla sahip olur, seni 
daha da içine çeker.

Belki de sır, senin ne kadar derin görmeyi istediğinde!

 

O en son güne kadar devam edecek, bir anlam arayışı mı bu? 

Gerçekte kim olduğunu, sahip olduğun potansiyelin ne olduğunu, onu nasıl ortaya çıkarabileceğini ve onunla yaşamın nerelerine, nasıl dokunabileceğini keşfetmeye çalıştığın!
 
Sonuçların mı sebep, sebeplerin mi sonuç olduğuna dair karmaşık, gizemli bir denklem mi bu? 

Dünyanın mı senin düşüncelerini yarattığının, yoksa senin düşüncelerinin mi dünyayı tanımladığının sürekli sorgulamasını yaptığın. 

Algılama yönünü her değiştirişinde, yaşamını farklı bir gözle görüp yeniden anlamlandırdığın ve her seferinde geçmişin ve geleceğin bugünde nasıl değiştiğine şahitlik edip, şaşırdığın. 

 
Hayatın mı seni yaşadığına, senin mi hayatını yaşadığına dair bir yüzleşme mi bu?