Gün gelir,Yaşadığın hayat tat vermez olur artık sana.
Olmakta olanı, olduğun halinle yaşamak, her gün biraz daha yormaya başlar seni.
Sen farklı şeyler yapmak istersin ama hep başka şeyler yapman gerekir.
Sürekli sallanırsın bir kendi içine, bir dışarıda üstlendiğin rollere.
An gelir,
Zihnin karanlık odasından içeriye yeni bir ışık süzülür ve zihindeki bir kilit çözülür.
Fark edersin ki, sen bir eşiktesin.
Ya içeri, ya dışarı... artık bir karar vermelisin!
Olmakta olanı, olduğun halinle yaşamaya devam edeceksin?
Olmakta olanı, olduğun halinle yaşamaya devam edeceksin?
Arzularının, hayallerinin peşine mi düşeceksin?
İlk önce alışkanlıkların, bağımlılıkların, tecrübe diye sakladıkların hücum eder üzerine. Eğer adımını eşikten dışarıya atarsan hiç bir şeyin bir daha eskisi gibi olamayacağıyla, sahip olduklarının da ellerinden kayıp yok olacağıyla korkutur seni.
Arzuların, hayallerinse eğer tekrar içeriye geri dönersen geleceğinin, “sürekli tekrar eden bir geçmiş döngüsü” ne esir düşeceğiyle.
Hayallerin ulaşılmamış olanın çekiciliğiyle gülümser karşında.
Vazgeçeceklerinse onları iyi tanıyor olmanın, onlara iyice alışmış olmanın verdiği güçle salınırlar etrafında.
Zordur eşikte yaşamak, yorar insanı.
Belki ipleri düne bağlı düşüncelere, anılara dalarak, belki hayalinde canlandırdığın yeni görüntülere kapılarak, kendince bir karar verirsin.
İnsan ancak, verdiği kararlar kadar kaybedip, verdiği kararlar kadar kazanabilir, aslında bunu sen de iyi bilirsin!
Belki de esas önemli olan insanın bir şeyi neden seçtiğini görebilmesidir.
Bir şeyi neden seçtiğini fark edip, kendini neden başka bir şeyi seçmediği için suçlamaktan vazgeçebilmesidir!
Hayatını, kararlarını etkileyen nedenlerini çözemezse;
Karşısına çıkacak yol ayrımlarında kendisi için farklı seçimler yapamayacağıyla yüzleşebilmesidir!
Haşim Arıkan
Haşim Arıkan
Fotoğraf: Unsplash / Vitalii Khodzinskyi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder