3 Mayıs 2011

Hiçliğe uyandım bu sabah.

Hiçliğe uyandım bu sabah.
Dokunmasın istedim hayat bugün hiç bana.
Bir “ben” olayım sadece yanımda.
Koşulsuz, beklentisiz, başbaşa yaşayalım bugün onunla.
Zihnimdeki hazır sözcüklere, cümlelere hiç dokunmadan, özgürce konuşalım uzun bir aradan sonra.

Hiçliğe sokuldum bu sabah.
Ne herşeye uygun hazır nedenlere bulandım.
Ne de neden olabilecek birşeylere kapıldım.
Ben bugün, hayata zihnimdeki düşünce perdesinin ardından bakmadım.
Zihnimdeki yargılar yerine, bugün sadece duyularımı kullandım.

İsimsiz ve kategorisizdi bugün herşey.
Hepsini ilk defa gördüm,
İlk defa hissettim, ilk defa kokladım, ilk defa dokundum.

Meğer herşey,
Hiçliğin içinde gizliymiş,
Bugün anladım.

8 Ocak 2010
Haşim Arıkan


Fotograf: Premonition

2 yorum:

novella / विश्व dedi ki...

nedense bunu fark ediyor, sonra da gündelik koşuşturmacanın içinde yeniden unutuyorum. keşke tümüyle teslim olabilsem hiçliğe, bırakabilsem kendimi, benimi, senimi, o hiçliğin içinde... ne de huzurlu olacak o vakit yaşamak...

by mutu dedi ki...

yazıları çok güzel.