24 Ocak 2009

Mutlu muyuz, yoksa bizde mi ..

Mutluluk!
Onun hakkında ne çok konuşuyoruz değil mi?
Etrafımızdakilere yol göstermek, yardım edebilmek için ne çok şey anlatıyoruz mutluluk üzerine.
Peki “biz”?
Başkalarına yardım etmek için yol gösteren, akıl veren “biz”!
“Biz” mutlu muyuz?
Yürekten kopuk gelen, dürüst bir “evet” mi, cevabımız.
Neden o zaman anlatmaya çalışmak yerine, mutlu olduğumuzu açıkca onlara göstermiyoruz?
Mutlu olmayı bizim başardığımızı onlara göstererek, onları da başarabilmeleri için heveslendirmiyoruz?
Neden mutluluğun gerçekten mümkün olabileceğini onlara hissettirerek, onları da kendi mutlulukları için cesaretlendirmiyoruz?
Onların esas ihtiyaçları olan şey bu değil mi?

Yoksa aslında, biz de mi...?

24 Ocak 2009
Haşim Arıkan

7 yorum:

Evren dedi ki...

Bir öğrencim aradı bugün, bloga yazdıklarımdan iyi olmadığım sonucuna varmış. "Söz konusu olan ben olsam ne çok anlatır yol gösterirdiniz sözlerinizle, neden sıra size gelince sessiz kalıyor kelimeler." Cevap veremedim. Bilmekle yapmak arasında sıkışıp kalmış mutluluk yolum onu fark ettim.

tutsak dedi ki...

MUTSUZUZ ?

Brajeshwari dedi ki...

Mutluluğu paylaşmak çok daha zor. Çünkü insanlarda "kara gün dostu" diye bir kavram var.Orada empati işliyor." onun yerinde olmamak -yaşadıklarını yaşamamak".. Mutluluğu paylaşmak ve büyütmek ise gerçek niyet ile ilgili.Paylaştıkça büyür çünkü..

Biz m? Biz de mutsuzuz belki.. Mutluluğu ve mutsuzluğu paylaşıyoruz.Paylaşırken öğreniyoruz.Hayat bu.

Nilambara dedi ki...

"mutlu olmayı" anlatmak "mutluyum"u anlatmaktan daha mümkün sanki...
"mutluyum" anlatılamayan görünen bir hal... ve bir de hani insan en iyi öğretirken öğrenir ya... belki de "mutluluk"u yakalamanın en güzel yolu onu anlatmak :)

pekçok olumsuz neden varken bile "mutlu ve huzurlu" hissettiğim zamanlarda bir kez daha anlıyorum ki "mutlu olmak" bir tercih, bir seçim...
dikkatimizi neye verir, neye odaklanırsak onu büyütür, güçlendiririz ya... çok denenmiş, denenmekten eskitilmiş "mutsuzluk" yerine az denenmiş, istenen ancak pek seçilmeyen "mutluluk"u seçmeyi tercih ediyorum... "MUTLUYUM" :)

MeaCulpa dedi ki...

Evren@ Ne güzel bir örnek olmuş yazdıkların. Yazıya daha bir anlam kazandırmış. Teşekkürler:)) Sevgiler

Tutsak@ Bir gün mutlaka:) Sevgi ve saygılar

Brajeshwari@ Sevgili Burcu işte ben burada, yani böyle geçmiş deneyim ve onların beni ulaştırdığı peşin yargılarla hareket ettiğimde,neden kendimi ve çevremi sürekli aynı tekrarları yaşamaya mahkum ediyoruma hep takılıyorum. Hele bana göre artık doğru olan şey o değilse. Çok teşekkürler:)) Sevgilerimle

Nilambara@ Ne kadar güzel böyle dolu dolu büyük harflerle "MUTLUYUM" diyebilmek. Bana bile ulaştı o yoğun duygunuzun muhteşem kokusu. Daim olması dileğimle:)) Bu arada hoş geldiniz.Sevgilerimle

mgurdal dedi ki...

Aynen yazmış olduğun gibi, aslında biz de mutsuzuz.Bunu anlamanın en kolay yolu, sokakta gezerken insanların yüzlerine ya da evde aynaya bakmak olsa gerek .Bir insan mutluluğu yaşıyorsa onu sık sık anlatma ihtiyacı duymaz.Bunun adı, yazılarda da olsa mutluluk arayışı olsa gerek... :(

MeaCulpa dedi ki...

Acaba neden mutlu olmayı beceremiyoruz dersiniz? Sürekli hangi duvara tosluyoruz. Sevgilerimle:))